Bylica draganek, zwana także bylicą estragon, bylicą głupich, dragankiem, estragonem to gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Dziko występuje w Azji, południowo-wschodniej Europie i Ameryce Północnej. Powszechnie stosowana w szczególności w Hiszpanii, Niemczech i Francji. W tym ostatnim kraju zyskała miano króla przypraw. W wielu krajach jest uprawiana. Status gatunku we florze Polski: gatunek uprawiany, kenofit i efemerofit.

Bylina, Kwitnie od lipca do października. Lubi stanowiska nasłonecznione, gleby próchniczne i wilgotne. Kształtem i wysokością zbliżona do bylicy piołun, lecz słabiej rozkrzewiona. Łodyga prosta, na wpół zdrewniała, wysokość do 150 cm. Liście lancetowate lub równowąskie, zaostrzone, całobrzegie, lekko zwisające. Kwiaty koszyczki osadzone wzdłuż gałązek szczytowych, nieco mniejsze niż u bylicy piołun, zebrane w luźne wiechy.

Sztuka kulinarna Estragon używany jest do zaprawiania octów ziołowych i musztardy. Używa się go do kiszenia ogórków i kapusty. Świeże ziele można dodawać do sałatek oraz zup. Poprawia smak niesłonych potraw, z tego względu jest stosowany w diecie bezsolnej. Doskonały do drobiu, ryb i potraw z jajek. Estragonu nie należy gotować.

Roślina lecznicza – najczęściej stanowi składnik mieszanek ziołowych. Surowiec zielarski: ziele estragonu , w jego skład wchodzą olejki eteryczne, gorycze, garbniki, karoteny i dużo soli mineralnych, w tym jod. Działanie: lekko moczopędne; wzmaga wydzielanie soków trawiennych i uzupełnia braki witaminy A. Stosuje się go przy kuracjach wzmacniających, przy braku apetytu lub też przy zaburzeniach żołądkowych. Jednak jego działanie jest słabe, stąd też używa się go najczęściej w mieszankach ziołowych.

Roślina uprawna, uprawiana jako roślina przyprawowa.