Kardamon malabarski to gatunek byliny należący do rodziny imbirowatych. Posiada wiele synonimów: kardamon cejloński, długi, indyjski, jawajski, zwyczajowo nazywany jest po prostu kardamonem. Występuje w stanie dzikim na Półwyspie Indyjskim i na Cejlonie, Chinach i Indonezji, przeniesiony i zaaklimatyzowany w Ameryce Środkowej. Roślina zielna, osiągająca od 2 do 4 metrów wysokości. Liście wąskolancetowate, osiągające 70 cm długości i ok. 8 cm szerokości.

Roślina przyprawowa – nasiona są przyprawą znaną jako kardamon zielony (kardamon czarny to Amomum subulatum), jedną z najdroższych (tuż po szafranie). Kardamon nazywany jest królową przypraw, obok króla przypraw czarnego pieprzu. Ma łagodny aromat i intensywny korzenny smak z wyraźną nutą kamfory. Odmiany: indyjski, nepalski, chiński. Wartość odżywcza – składniki białko, tłuszcz, błonnik, wapń, żelazo, magnez. W starożytnym Egipcie były używane jako dodatek do perfum. W przemyśle spożywczym używane do aromatyzowania wódek i likierów.

Stosowane w lecznictwie – pobudzają apetyt Dodawany do kawy lub herbaty – wzmacnia smak, jak też wzmaga ich działanie pobudzające. W Europie – jako przyprawy korzennej w piekarnictwie, do produkcji kiełbas i marynat, jako dodatku do potraw, kiszonek i sosów.