Pokrzywa zwyczajna to gatunek rośliny z rodziny pokrzywowatych. Pokrzywa zwyczajna jest rozpowszechnionym w strefie klimatu umiarkowanego gatunkiem budującym liczne zbiorowiska roślinne kształtujące się zwłaszcza w dolinach rzecznych.. Występuje w stanie dzikim w Europie, Azji, Afryce Północnej, Ameryce Północnej, a zawleczona została także na inne obszary i kontynenty. Rośnie w wilgotnych lasach i zaroślach oraz bardzo często, jako gatunek synantropijny, na żyznych siedliskach ruderalnych. Pokrzywa zwyczajna jest użytkowana na wiele sposobów – jest rośliną leczniczą i kosmetyczną, jadalną i paszową, dostarcza także włókien, barwnika i jest użytkowana w ogrodnictwie. Pokrzywa odgrywa też rolę w ludzkiej kulturze duchowej. Z powodu obecności kłująco-parzących włosków powoduje bolesne podrażnienia skóry ludzi i zwierząt.

Pokrzywa zwyczajna była rośliną jadalną w wielu regionach. Jadana była w całej Polsce, przy czym doniesienia dotyczące pokrzywy żegawki są rzadsze, choć może to wynikać z ich nierozróżniania. Zwykle traktowana była jak pożywienie głodowe. Jej spożycie w Polsce spadało, zwłaszcza na początku XX w, ograniczone głównie do zjadania na surowo jako przekąska dla osób starszych, dzieci czy osób zainteresowanych. Obecnie liście pokrzywy bywają traktowane jako tzw. zdrowa żywność.

Młode pokrzywy stanowią cenny składnik pokarmowy ze względu na dużą zawartość i zróżnicowanie soli mineralnych, witamin i białek. Spożywano je jako warzywo, sporządzano z nich zupy lub okrasę do ziemniaków. Pokrzywy mogą być spożywane analogicznie jak szpinak warzywny. W celach spożywczych zbiera się młode rośliny w okresie od przedwiośnia do maja, które spożywa się po obróbce cieplnej (przynajmniej sparzeniu, przy czym zalecane jest gotowanie ich w niewielkiej ilości wody z dodatkiem masła i czosnku) lub wysuszeniu. Suszone liście używane są do sporządzania zimą rozgrzewających naparów.

Roślina ma długą tradycję zastosowań leczniczych.

Pokrzywa wykorzystywana była w lecznictwie ludowym w Polsce także przy schorzeniach skóry, pielęgnacji włosów i łupieżu, astmie i kaszlu, rzadziej przy chorobach kobiecych, chorobach przewodu pokarmowego i krwionośnego oraz przy przeziębieniach. Suszone ziele palono jak papierosy przy astmie, kaszlu i bólach zębów.

Surowiec zielarski
Liść pokrzywy, ziele pokrzywy, korzeń pokrzywy z rozłogami, nasiona pokrzywy.